Σκηνοθεσία:
Alfred Hitchcock
Παίζουν:
James Stewart, Kim Novak, Barbara Bel Geddes
Μία
από τις κλασσικές πλέον ταινίες του Χίτσκοκ, του μαέστρου του μυστηρίου και του
ψυχολογικού θρίλερ, του πρωτοπόρου σε μορφές κινηματογράφησης και σκηνοθεσίας.
Του ανθρώπου αυτού που κατάφερε να δημιουργήσει και να καθορίσει ολόκληρες
γενιές μετέπειτα σκηνοθετών και κινηματογραφικών κινημάτων.
Η ιστορία
παρακολουθεί έναν αστυνομικό, τον Scottie, ο οποίος λόγω της ακροφοβίας του (ο
φόβος για τα ύψη) αδυνατεί να σώσει το συνάδελφό του από μία αποστολή. Έχει παραιτηθεί
από τη δουλειά του, όταν ένας παλιός του συμμαθητής θα τον πείσει να
παρακολουθήσει τη γυναίκα του. Ο φίλος του είναι πεπεισμένος ότι η γυναίκα του
έχει κυριαρχηθεί από ένα πνεύμα του προηγούμενου αιώνος. Ο Scottie θα
ανακαλύπτει ολοένα και περισσότερα στοιχεία που κάνουν την υπόθεση ακόμη πιο
μυστήρια. Καθώς περνάει ο καιρός, θα βρεθεί ερωτευμένος με τη γυναίκα,
ανήμπορος πλέον να αντιμετωπίσει την κατάσταση με ανοιχτό μυαλό.
Δημιουργώντας
από το πρώτο λεπτό μία ατμόσφαιρα αστυνομικού και μεταφυσικού μυστηρίου, η
ταινία του Χίτσκοκ (αγαπημένη σε όλους τους σινεφίλ) έχει τα βασικά συστατικά
για να σε μαγνητίσει μέχρι το τέλος. Τα κίνητρα των πρωταγωνιστών θέτονται όλα
υπό αμφισβήτηση κάθε λεπτό, υποψιάζεσαι τα πάντα και τους πάντες, απορείς για
το ‘μεταφυσικό’ στοιχείο της ιστορίας, που από μόνο του προκαλεί υποψίες. Είναι
πράγματι ‘δαιμονισμένη’ αυτή τη γυναίκα; Τι κρύβεται πίσω από όλα αυτό;
Λόγοι
και αντίλογοι, χαρακτήρες ποτέ όσο αθώοι όσο φαίνονται, το “Vertigo” έχει
την κινηματογράφηση της απόλυτης έντασης, της απόλυτης αστυνομικής ιστορίας,
που όταν την ξετυλίξεις προσεκτικά, θα ανακαλύψεις στοιχεία και δεδομένα που
δεν τα περίμενες. Αμφισβητώντας την ίδια τη φύση της ιστορίας, η ταινία δε
χάνει ποτέ το ενδιαφέρον της με τους χαρακτήρες να υπόκεινται στα πάθη τους,
αφήνοντας τη λογική κατά μέρος.
Ο αστυνομικός
Scottie,
ευαίσθητος από όλα όσα έχει περάσει, είναι εγκλωβισμένος στη φοβία του, η οποία
τον αναγκάζει να πάρει άλλες αποφάσεις από αυτές που θα έπαιρνε εάν την είχε
νικήσει. Πλεκτάνες και σχέδια μπλέκονται με τα φαντάσματα του παρελθόντος
δημιουργώντας ένα από τα απόλυτα ψυχολογικά θρίλερ που είδε ποτέ ο κινηματογράφος,
κάνοντας μυριάδες μετέπειτα ταινίες να αντιγράψουν την δομή της με τον έναν ή
τον άλλον τρόπο.
Κλασσική,
με ρυθμό και σταδιακή κλιμακούμενη ένταση με τα γνωστά μοτίβα του ‘εμμονικού’
Χίτσκοκ, η ταινία έχει μπει αυτομάτως, από την πρώτη ημέρα της προβολής της στην
κατηγορία των κλασσικών ταινιών που όσες φορές και αν προσπαθήσει κάποιος να
την αντιγράψει, δε θα καταφέρει ποτέ να αποτυπώσει το κλίμα και την τελειότητά της.
