Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα δράμα. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα δράμα. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Δευτέρα 12 Αυγούστου 2013

Detachment (2011)

Σκηνοθεσία: Tony Kaye
Σενάριο: Carl Lund
Πρωταγωνιστούν:  Adrien Brody, Marcia Gay Harden, Christina Hendricks, James Caan, Lucy Liu, Blythe Danner, Sami Gayle
Παραγωγή: ΗΠΑ
Διάρκεια: 97’

Το παρελθόν συγχέεται απότομα με το παρόν, οι μνήμες ενός τραύματος επανέρχονται επάνω στη συνείδηση και επιτρέπουν τη λύπη να επεκτείνεται με ταχύτητα αρρώστιας στην πραγματικότητα.

Το μότο «η ζωή είναι δύσκολη» αποτελεί ένα από τα διδάγματα της ταινίας. Είναι περίπλοκη, θλιμμένη, τραχιά και μοναχική. Όλοι μας γευόμαστε τη μελαγχολία και τον πόνο, όλοι μας προσπαθούμε να τον αποβάλλουμε με κάθε τρόπο, ενώ πολλοί από εμάς το αγκαλιάζουμε και συνεχίζουμε με αργά και σταθερά βήματα στη ζωή.

Δεν είναι όμως όλοι έτσι. Κάποια συναισθήματα γεμίζουν το μυαλό, ασφυκτιούν τις μέρες και τις νύχτες, αναγουλιάζουν τη γαλήνη. Και οι άνθρωποι αυτοί, οι πιο ευαίσθητοι μα και γενναίοι παίρνουν τις λάθος αποφάσεις – σωστές την κρίσιμη στιγμή της απόγνωσης.

Ο φόβος της αποτυχίας, η εποχή της ψεύτικης ευτυχίας, η αδιαφορία, το άψυχο σεξ, το αβέβαιο μέλλον είναι λίγα από αυτά που στοιχειώνουν τις σύγχρονες ζωές μας, αποπροσανατολίζοντάς μας, με αποτέλεσμα να χάνουμε την αληθινή ουσία.

Μέσα από δύσκολες εικόνες, λόγια βγαλμένα από σελίδες ποιητικές, σκέψεις σκορπισμένες σε μία άδεια αίθουσα, η ταινία αποζητά να προσδιορίσει την σημερινή ψυχοσύνθεση των περισσότερων ανθρώπων και να καταστήσει μία ελεγεία ως προς την αδιαφορία στη ζωή, συγκεκριμένα του κεντρικού ήρωα, η οποία όμως εκδηλώνεται σε όλους τους χαρακτήρες –πρωταγωνιστές.

Όλα όσα γίνονται στα σχολεία όπου δουλεύει ο Henry δεν τον αγγίζουν, περνούν απαρατήρητα, άοσμες και άγευστες καταστάσεις για το κουρασμένο του μυαλό. Και όμως όσο και αν προσπαθεί να αποσπαστεί από την πραγματικότητα που τον περιβάλει, δεν μπορεί να αγνοήσει τη δυστυχία των γύρω του που πηγάζει μέσα από την δική του μελαγχολική οπτική.

Ναι, ίσως όλη αυτή η δυστυχία εάν ερμηνευόταν μέσα από τα μάτια ενός άλλου, πιο αισιόδοξου ατόμου, να τη βλέπαμε και εμείς διαφορετική, πιο ελπιδοφόρα. Τα πλάνα και οι αφηρημένες σκηνές σου δίνουν την εντύπωση ότι προέρχονται μέσα από τα μάτια του Henry, ο οποίος έχει ήδη τα δικά του φαντάσματα να αντιμετωπίσει.

Έχοντας τον άρρωστο παππού του σε ένα γηροκομείο είναι ιδιαίτερα αποξενωμένος από τον ίδιο και την κατάστασή του, κάτι που έχει τις ρίζες του στο τραυματικό του παρελθόν και τη μορφή της μητέρας του.

Ένα βράδυ θα γνωρίσει τυχαία ένα κορίτσι που έχει χάσει το δρόμο του και θα αποφασίσει ασυνείδητα να της προσφέρει λίγο χρόνο από τη δική του ζωή. Η μικρή μένει στους δρόμους, εκδίδοντας τον εαυτό της, μπλέκοντας σε σχέσεις αυτοκαταστροφικές. Ο Henry  της προσφέρει λίγη από την προσοχή που αποζητά, κάνοντας την ασυνείδητα να τον ερωτευτεί.

Η ζωή του Henry όμως είναι κατά βάση η δουλειά του. Ως ένας από τους καλύτερους αντικαταστάτες καθηγητές, έχει μάθει να επισκέπτεται σχολεία για ελάχιστο χρόνο (το πολύ ένα μήνα) προκειμένου να διατηρήσει την τάξη και τη διδασκαλία σε ένα σεβαστό επίπεδο, μέχρι να επιστρέψει ο μόνιμος καθηγητής. Η δουλειά του έχει μάθει να αποστασιοποιείται από οτιδήποτε περιλαμβάνει στοιχειώδη συναισθηματική εμπλοκή, καθιστώντας τον καλύτερο στον τομέα του.

Η τακτική αυτή ακολουθείται από τον Henry και στην προσωπική του ζωή, κάτι που είναι φανερό από την απουσία οποιασδήποτε διαπροσωπικής σχέσης εκτός σχολείου. Το πριν και το γιατί ξεδιπλώνονται σταδιακά, φανερώνοντας μία ταλαιπωρημένη ψυχή, ιδιαίτερα ευαίσθητη και δημιουργική που βαθιά μέσα της αποζητά αυτό το κάτι που θα καταφέρει να προσφέρει στιγμές ισχνής ευτυχίας στις ασφυκτικές του μέρες.

Η νέα του προσωρινή θέση σε ένα από τα πιο «δύσκολα» σχολεία θα ξετρυπώσει τα κρυμμένα συναισθήματα του Henry με τον ίδιο να παλεύει προκειμένου να μην δεθεί. Όμως τα άτομα που γνωρίζει των ωθούν στην κατεύθυνση της αυτό – συνειδητοποίησης. Οι λέξεις και οι πράξεις του μαρτυρούν μία σταδιακή αποσυμπίεση του χαρακτήρα του. Τη διαδρομή από το απόλυτο αδιάφορο προσωπείο που έχει χτίσει απέναντι προς τα πάντα, προς την βήμα προς βήμα διάλυσή αυτού και την συναισθηματική του κατάρρευση. 

Είναι δύσκολη και θλιμμένη η ταινία του Tony Kaye που προκαλεί συναισθήματα πόνου. Σαν να ξεθάβει με ευκολία όλα εκείνα τα τραύματα που κουβαλάμε όλοι μας, όλα εκείνα τα μυστικά που μας τρώνε, όλες τις ιστορίες που έχουν δημιουργήσει τον σημερινό μας εαυτό.

Μέσα στο βαρύ της κλίμα και την μοναξιά των χαρακτήρων είτε είναι μαθητές αδιάφοροι και ευαίσθητοι είτε καθηγητές αντιμέτωποι με καθημερινές ψυχικές προκλήσεις, η ιστορία ξετυλίγει κουβάρια αναμνήσεων, συναισθημάτων και πράξεων που όσο εύκολα τα κατατάσσεις και τα αποκωδικοποιείς, τόσο δύσκολα τα αντιμετωπίζεις.


Η αχτίδα ελπίδας που αναμένεις ίσως και να μην έρθει ποτέ, όμως η στιγμιαία ευτυχία μπορεί και να αλλάξει την κοσμοθεωρία σου. Μέσα από το καταθλιπτικό της καβούκι η ταινία ερμηνεύει την ίδια τη ζωή και τις δυσκολίες της. Γιατί μέσα από τη δυστυχία έχει νόημα η αληθινή ευτυχία

Τετάρτη 29 Μαΐου 2013

Beginners (2010)

Σκηνοθεσία: Mike Mills
Σενάριο: Mike Mills
Παίζουν: Ewan McGregor, Christopher Plummer, Mélanie Laurent
Παραγωγή: ΗΠΑ
Διάρκεια:105΄

Το Beginners είναι από εκείνες τις ταινίες που για κάποιο λόγο σου προκαλούν ένα περίεργο συναίσθημα, μία αίσθηση αλλιώτικη, σαν να θέλεις να βουτήξεις στο εσωτερικό της και να μη σου το επιτρέπει.

Μην παρεξηγήσετε όμως τα λόγια μου. Ούτε περίεργη είναι, ούτε ακαταλαβίστικη. Είναι απλά μία πολύ έντονα συναισθηματική ταινία. Η δομή της δεν βασίζεται τόσο στο σενάριο, όσο στην εξέλιξη των ιστοριών των πρωταγωνιστών, τα συναισθήματά τους και την ψυχική τους κατάσταση.

Ο Oliver, είναι ένας νεαρός άντρας, που διανύει την τρίτη δεκαετία της ζωής του. Ο πατέρας του απεβίωσε πρόσφατα, έπειτα από μία σύντομη μάχη με τον καρκίνο, αφού όμως πρώτα εκμυστηρεύτηκε στο γιό του, πως όλα αυτά τα χρόνια έκρυβε την αληθινή ταυτότητά του, αυτή του απόλυτα συνειδητοποιημένου ομοφυλόφιλου.

Το αρχικό σοκ της αποκάλυψης, έρχεται να δώσει τη θέση του στην ψυχική καταρράκωση του ήρωα, αφού όλα όσα γνώριζε για την οικογένειά του γκρεμίζονται, με τον ίδιο να περνάει μία βαθιά και συναισθηματική κρίση ταυτότητας.

Η αλήθεια είναι πως σε οποιονδήποτε να συνέβαινε αυτό, αποβάλλοντας το σοκ για την όποια σεξουαλική ταυτότητα, θα αισθανόταν εγκλωβισμένος σε μία ζωή υποκρισίας και ψεμάτων, αφού οι ζωές των γονιών μας συνδέονται άρρηκτα με τις δικές μας, όσο και αν το αρνούμαστε πεισματικά.

Ο νεαρός Oliver, έχει να αντιμετωπίσει εκτός από τα φαντάσματα του παρελθόντος, και τη δική του προσωπική κρίση, αφού ο θάνατος του πατέρα του προκάλεσε εν γένει μία αναδιάρθρωση του χαρακτήρα  του, των προτεραιοτήτων στη ζωή του, κάνοντάς τον να επαναπροσδιορίσει τον ίδιο του τον εαυτό.

Κάπου εκεί, όντας χαμένος στις σκέψεις του και στη δουλειά του (είναι γραφίστας σε δισκογραφική εταιρία), θα γνωρίσει ένα αλλιώτικο κορίτσι που θα του αλλάξει τη ζωή, την Anna.

Θα γνωριστούν σε ένα πάρτι χωρίς καν να μιλήσουν, αφού η νεαρή κοπέλα – ηθοποιός στο επάγγελμα – πάσχει από φαρυγγίτιδα, γεγονός που δεν της επιτρέπει να μιλά. Η σχέση θα αναπτυχθεί αργά και σταδιακά, αποδεικνύοντας τα μειονεκτήματα του καθενός, αφού θα περάσει από πολλά στάδια κρίσης.

Και οι δύο ανίκανοι να αντιμετωπίσουν την κοινή κρίση που στιγματίζει τη σχέση τους, θα προσπαθήσουν να ξεφύγουν ο ένας από τον άλλον, να προλάβουν να φύγουν, μήπως και καταφέρουν να μην πληγωθούν ανεπανόρθωτα.

Όμως ο έρωτας είναι μία δύναμη που δεν την ελέγχει η ανθρώπινη καρδιά και γρήγορα θα αντιληφθούν και οι δύο πως η ζωή δεν έχει κάποιο νόημα χωρίς την αγάπη τους, όσο δύσκολη και γεμάτη με εμπόδια φαίνεται ότι είναι.

Ο Oliver έχει πλέον να αντιμετωπίσει το παρελθόν που τον στοιχειώνει, τις αναμνήσεις από την παιδική του ηλικία με την μητέρα του, καθώς ο σαρκαστικός της εαυτός, δεν του επέτρεψε ποτέ να αντιληφθεί τί πραγματικά συνέβαινε.

Έχοντας ελάχιστο χρόνο στη διάθεσή του, λίγο πριν ο πατέρας του πεθάνει από την αρρώστια, προσπαθεί να καταλάβει πως η ίδια του η οικογένεια ήταν βασισμένη σε ένα ψέμα.

Ζώντας σε άλλη εποχή, λιγότερο ομοφυλοφιλικά συνειδητοποιημένη, ο πατέρας του Oliver, Hal, ήξερε από πάντα πως αυτό που είναι δεν αλλάζει. Δεν είναι αρρώστια, όπως πολλοί του είπαν, δεν είναι «φάση». Είναι ο αληθινός του εαυτός.

Η γυναίκα και μητέρα του Oliver, θεώρησε πως μπορούσε να τον «αλλάξει», πως με τη συντροφιά μιας γυναίκας θα ερχόταν στον «ίσιο» δρόμο. Όμως η σεξουαλική ταυτότητα κάποιου δεν αλλάζει, όσο και αν – ακόμη και σήμερα – σοκάρει ή θεωρείται ταμπού.

Το “Beginners” είναι σίγουρα μία ταινία χαρακτήρων, μία ταινία που βασίζει μεγάλο μέρος της στην διαστρεβλωμένη αφήγηση και τα πολλαπλά φλας μπακ, αυτή που μοιάζει να πήρες δεκάδες κομμάτια και να προσπάθησες να τα ενώσεις για να φτιάξεις μία ιστορία.
Όχι δεν είναι μείον για την ιστορία, είναι το πλεονέκτημά της, αυτό που την καθιστά τόσο συναισθηματική, τόσο αληθινά βγαλμένη από την ανθρώπινη ψυχοσύνθεση.

Γεμάτη συμβολισμούς (βλ. η παρουσία του αξιαγάπητου σκύλου σηματοδοτεί τη μνήμη του πατέρα του) και ερμηνείες για τη ζωή των χαρακτήρων της, η ταινία αυτή προσέφερε άλλη μία εκπληκτική ερμηνεία από τον ηθοποιό Christopher Plummer, για την οποία και κέρδισε το Όσκαρ Β’ Καλύτερου Ηθοποιού το 2012.


Σε μία κοινωνία όπου όλα αλλάζουν, η ταινία αυτή σηματοδοτεί με τον άκρατο συναισθηματισμό της, την αξιοσημείωτη (και τόσο όμορφη) σιωπή της, την μελαγχολική ταυτότητά της και το ιδιαίτερο χιούμορ της, μία ειλικρινή αποτύπωση της ίδιας της ζωής. Είναι συνάμα πικρή και γλυκιά, όμορφη και άσχημη με το γέλιο και το κλάμα της, με την αλήθεια και τα ψέματά της. 



Τετάρτη 13 Φεβρουαρίου 2013

Silver Linings Playbook (2012)


Σκηνοθεσία:  David O. Russell
Σενάριο:  David O. Russell, Matthew Quick(βιβλίο)
Παίζουν: Bradley Cooper, Jennifer Lawrence, Robert De Niro

Η φετινή έκπληξη της κινηματογραφικής σεζόν μιλά για τον Pat Solitano Jr, έναν πρώην καθηγητή, ο οποίος αφού πέρασε 8 μήνες σε ψυχιατρική κλινική, επιστρέφει στο σπίτι με τους γονείς του. Πεπεισμένος ότι έχει ξεπεράσει τα προβλήματα και τις εμμονές του παρελθόντος, θα προσπαθήσει να ξαναχτίσει τη ζωή του. Εκεί θα γνωρίσει την Tiffany, μία νεαρή κοπέλα που αντιμετωπίζει τα δικά της προβλήματα.

Από το πρώτο λεπτό, αυτό το σφιχτοδεμένο κινηματογραφικό πρότζεκτ, μιλά ασταμάτητα με το δικό του τρόπο, σαν τους πρωταγωνιστές του. Ο Pat πέρασε 8 μήνες έγκλειστος, αφού παραλίγο να σκοτώσει τον άντρα με τον οποίο η γυναίκα του διατηρούσε εξωσυζυγική σχέση. Αυτό το ξέσπασμα θα φέρει στην επιφάνεια μία διαφορετική μορφή διπολισμού. Ο Pat έχει εμμονές και έντονα ξεσπάσματα θυμού που δεν μπορεί να ελέγξει. Επιστρέφει στο σπίτι των γονιών του ανανεωμένος(;), αλλά ακόμη πεπεισμένος ότι η πρώην γυναίκα του τον περιμένει.

Θα μείνει με τους γονείς του, δύο ανθρώπους που πάντα προσπαθούσαν για το καλύτερο. Ο πατέρας του (Robert De Niro), όντας μανιακός παίκτης στοιχημάτων και τελείως προληπτικός, δεν απέχει και πολύ από τον ίδιο του το γιο. Η μητέρα του, είναι από εκείνους τους ανθρώπους που κατανοούν και προσπαθούν να βοηθήσουν πάση θυσία. Η ήρεμη δύναμη που χρειάζεται κάθε σπίτι.  

Μέσα στο χάος του μυαλού του Pat θα προστεθεί μία νέα γνωριμία, αυτή με τη νεαρή Tiffany, η οποία έχασε τον άντρα της και αντιμετωπίζει τα δικά της προσωπικά θέματα. Μαζί θα κάνουν το πιο αταίριαστο ζευγάρι, θα βοηθήσουν ο ένας τον άλλον, θα κάνουν τη θεραπεία που πάντα αναζητούσαν. Μέσα από τα προβλήματα του ενός, ο άλλος καταλαβαίνει λίγο περισσότερο τα δικά του. Και οι δύο πλευρές έχουν ταλέντο στο να λένε τα πράγματα με το όνομα τους, κάτι που κάνει τη σχέση αυτή βάλσαμο και μπελά την ίδια στιγμή.

Η ταινία που έκανε την παγκόσμια πρεμιέρα της στο περσινό φεστιβάλ του Τορόντο, είναι από εκείνα τα φιλμ που δε σε στριφογυρίζουν στην καρέκλα σου. Συνεχής ένταση, ανθρώπινες σχέσεις, άνθρωποι ‘παράξενοι’ μέσα σε μία ακόμη πιο ‘παράξενη’ κοινωνία. Αστείο και διασκεδαστικό, αλλά ταυτόχρονα ειλικρινές και ωμό, το ‘Silver Linings Playbook’, είναι υπερφίαλο και συνάμα απρόβλεπτο, όπως ακριβώς και οι χαρακτήρες του.

Δύο άνθρωποι σμίγουν τυχαία, προέρχονται από συγκοινωνούντες καταστάσεις, αναγνωρίζουν ο ένας στον άλλον, κομμάτια του καλού και του κακού τους εαυτού. Και οι δύο πάσχουν από ψυχιατρικές διαταραχές, και οι δύο προσπαθούν να ξεπεράσουν τραύματα του παρελθόντος και να επουλώσουν πληγές ανοιχτές. Αναζητούν έναν φίλο, έναν σύντροφο, κάποιον να τους πει την αλήθεια, και ας είναι με τον πιο σκληρό τρόπο.

Μέσα από καταστάσεις μοιραίες(;)και σουρεαλιστικές, ο Pat και η Tiffany, θα προσπαθήσουν να επιτύχουν κάτι μαζί, να σκοράρουν έναν καλό βαθμό στο διαγωνισμό χορού που έχουν πάρει μέρος. Σε συνδυασμό με τα στοιχήματα του Pat Soletano Sr, όλη η οικογένεια θα βρεθεί ‘μπλεγμένη’ σε μία κατάσταση βασισμένη στην τύχη, την πίστη και την εμπιστοσύνη.

Φρέσκο, αστείο και σοβαρό, ανάλαφρο σε γενικές γραμμές – παρόλη τη σοβαρότητα της ψυχικής υγείας των δύο πρωταγωνιστών – και απόλυτα ειλικρινές με το υλικό που πραγματεύεται, η ταινία του David O. Russell, σπάει τα όρια του ‘φυσιολογικού’ και τα ξανατοποθετεί με τους δικούς του κανόνες.

Με μία σχεδόν ελλειπτική αφήγηση, ένα σενάριο καλά γραμμένο και ερμηνείες Οσκαρικές (καταπληκτικοί Cooper, De Niro και θεά Lawrence), αφήνει εντυπωμένο στη μνήμη σου ένα μήνυμα αισιοδοξίας και ένα βασικό μάθημα: να ξέρεις ότι όσοι σε αποδέχονται για αυτό που πραγματικά είσαι, είναι αυτοί που αξίζουν να έχουν μία ξεχωριστή θέση στη ζωή σου.