Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα θάνατος. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα θάνατος. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Παρασκευή 15 Φεβρουαρίου 2013

Amour (2012)


Σκηνοθεσία: Michael Haneke
Σενάριο: Michael Haneke
Παίζουν: Jean-Louis Trintignant, Emmanuelle Riva, Isabelle Huppert

Η ταινία που κέρδισε το μεγάλο βραβείο στις Κάννες το 2012, το Palme d'Or, είναι αδιαμφισβήτητα από εκείνες τις ταινίες που δεν ξεχνάς εύκολα. Όχι γιατί πραγματεύεται κάτι τόσο περίεργο ή κάτι που σε εκστασιάζει, αλλά επειδή αυτό που πραγματεύεται δεν το έχεις ξαναδεί με αυτόν τον τρόπο.

Ένα ηλικιωμένο ζευγάρι του Παρισιού, ο Georges και η Anne, έχουν ζήσει μία γεμάτη ζωή ως καθηγητές μουσικής. Έχουν μία κόρη, η οποία ζει στο εξωτερικό μαζί με την οικογένειά της. Όταν η Anne πάθει το πρώτο της εγκεφαλικό, η σχέση του ζευγαριού θα κλονιστεί.

Ο Haneke μετά την επιτυχία της «Λευκής Κορδέλας» (2009), επανέρχεται με μία διαφορετική ιστορία, με την ίδια ωμότητα και καθαρότητα, για να δηλώσει τις θέσεις του για την αγάπη και το θάνατο, όπως αυτός τα ερμηνεύει μέσα από την μοναδική οπτική της κάμεράς του.

Το ηλικιωμένο ζευγάρι διανύει την όγδοη δεκαετία της ζωής του. Έχει αγαπηθεί και έχει περάσει πολλά. Μία ήρεμη ζωή γεμάτη μουσική θα κλονιστεί από την ‘αρρώστια’ των γηρατειών. Η σταδιακή αποσύνθεση του σώματος και της ψυχής καταγράφεται με μία γοητευτική ψυχρότητα, με έναν τρόπο που δεν έχει ξαναειπωθεί στο σινεμά.

Ο Georges κάνει ό, τι μπορεί για να βοηθήσει την άρρωστη πλέον Anne. Μόνος και περήφανος, παρακολουθεί μέρα με τη μέρα τη γυναίκα που αγάπησε να καταρρέει. Η απίστευτη ηρεμία της ιδιοσυγκρασίας του αποδεικνύει από τη μία την αποδοχή της κατάστασης, και από την άλλη τη φλεγόμενη επιθυμία του να επιβεβαιώσει την αγάπη του για τη γυναίκα του. Δύσκολα αντιμετωπίζεις μία τέτοια κατάσταση. Δύσκολα βγαίνεις ο ίδιος μέσα από αυτήν.

Η συγκλονιστική ερμηνεία της γηραιότερης γυναίκας που προτάθηκε ποτέ για το Όσκαρ Α’ γυναικείου ρόλου στην ιστορία της Αμερικανικής Ακαδημίας, αυτή της Emmanuelle Riva, οδηγεί τη μαγική ωμότητα της κάμερας του Αυστριακού Haneke στο υψηλό επίπεδο του απτού ρεαλισμού, αυτού που ο ίδιος δημιούργησε μέσα από τις ταινίες του.

Η ιστορία προκαλεί τους πιο κρυφούς σου φόβους να βγουν στην επιφάνεια και να τους αντιμετωπίσεις κατάματα. Αρρώστια, γηρατειά, θάνατος και η αγάπη μεταμορφωμένη μέσα από το Χρόνο και τον Έρωτα.

Συμβολισμοί παντού, έτοιμοι για σένα και το δικό σου υποσυνείδητο να τους ανακαλύψεις και να τους ερμηνεύσεις. Σταθερά πλάνα καθημερινότητας ενός ηλικιωμένου ζευγαριού που τους χωρίζει ο θάνατος ή μήπως τους ενώνει ξανά;

Ο Haneke δεν κάνει χάρες σε κανέναν, η ευκολία δεν ήταν ποτέ σύμμαχός του. Δε θα σου εξηγήσει αυτά που ποθείς να μάθεις και σίγουρα δε θα σου επιστρέψει να συγκινηθείς ασκόπως. Θα σε ωθήσει στο να κοιτάξεις κατάματα τον εαυτό σου και τι είναι για σένα τα μοτίβα που πραγματεύεται, όπως ο θάνατος, το γήρας, η αρρώστια, η αγάπη και η κοινή ζωή.

Για πολλούς ο θάνατος είναι ο μεγαλύτερος τους φόβος, όπως και η κατηφόρα του μυαλού και του σώματος από τη φυσική αγριότητα του γήρατος. Για άλλους είναι απλά μέρος της ζωής μας. Βλέποντας το “Amour” θα συνειδητοποιήσεις, πως μόνο μέσα από την αποδοχή και την κατανόηση του θανάτου μπορείς να καταλάβεις το νόημα της αληθινής Αγάπης